Het is juli 2010 en dan neemt groep 8 afscheid van de basisschool. Ahmed zat in groep 7, maar in een combinatieklas en omdat er te weinig leerlingen waren in groep 8 mochten zij meedoen met de eindmusical. Ahmed vertelde dat vol trots.
Inmiddels had ik foto's van de filmopnames op Schiphol en Lelystad in een fotoboekje. Ik besloot naar de musical te gaan kijken en kon dan meteen het boekje aan Ahmed geven. Zijn moeder en zusje waren er ook, vader paste op de jongste kinderen - Mustafa en Dunia.
Ahmed genoot van het optreden en was erg blij met de foto's en zijn klasgenootjes waren trots op hem.
Er volgde nog een auditie voor een commercial. En zoals met veel beginnende acteurs, je moet gemiddeld wel 10 keer auditie doen om een keer de rol te krijgen, de aanhouder wint.
Tijdens de reis erheen leerde ik Ahmed steeds beter kennen, hij was gek van voetbal, kende heel veel voetballers van naam. Zijn ambities, acteur of voetballer worden, maar ook leek architect hem wel erg gaaf. Geweldig zo'n jongen die uit zijn land is gevlucht met ouders, broertje en zusjes en nu in een vreemd land toch zulke dromen heeft.
