Weekend bijtanken in Alkmaar

We kijken terug op een gezellig weekend met Hanae en de kinderen. Het deed ze zichtbaar goed.

Zaterdag rond één uur in Katwijk, Hanae moet nog wel stempelen maar daarna kunnen we weg.  Tussen 13.15 en 14.15 uur lopen alle bewoners richting de stempelpost om zich te melden via het elektronische systeem, elke dag – behalve zondag. Meld je je een dag niet dan krijg je een boete die direct van je bankrekening wordt afgeboekt.
Met 2 auto's  (Nicole en ik) richting Alkmaar. Als we een paar kilometer op de snelweg rijden zegt Mustafa "ik heb het gevoel of ik net vrijgelaten ben uit de gevangenis" . Die komt binnen, even slikken, ik besef dat hij en zijn jongere zusje sinds 8 maanden amper uit het AZC en helemaal niet uit Katwijk  weg zijn geweest. 

Hanae gaat naar de supermarkt en soms naar Leiden,  de oudste   kinderen komen ook af en toe in Leiden en gaan naar school. Maar Mustafa en Dunia komen niet verder dan de school op het terrein en als we soms samen naar de supermarkt gaan dan vinden ze het een uitje even mee te mogen.

Hotel Stad en Land

Als we langs Schiphol rijden kijken ze hun ogen uit. Dan komen we in Alkmaar aan, ze zijn zo enthousiast. Eerst naar het hotel, daar krijgen ze een drankje aangeboden van de heer Laros, eigenaar hotel Stad en land. Ze mogen daar gratis slapen met ontbijt, tof hoor.
Even naar de hotelkamer de tassen wegbrengen en dan gaan we naar de stad.  Bij H&M wordt gestruind en gepast, ze hebben allemaal € 15,- van sponsorgeld  om iets uit te zoek. Ze slagen gelukkig,  een shirt of broek, dolblij verlaten wij de winkel.

Dan naar de boekwinkel Van der Meulen, zij hebben aangeboden dat de kinderen een boek mogen uitkiezen. Het wordt een voetbal boek voor Ahmed, een stripboek voor Mustafa, Prinsessensprookje voor Dunia en Eman kiest de Glitterclub.
Ik vertelde dat ik de schrijfster ken van die serie, dat vond Eman geweldig, dus nu nog maar een handtekening vragen.

Na het shoppen gaan we naar Taormina voor een pizza, de wijnranken in het restaurant doen denken aan Irak en dat brengt een moment van sentiment.

Nee, ze willen zeker niet terug, maar die herinnering aan toen het nog goed was, daar doe je niets aan.

Na het eten naar huis en de avond wordt gevuld met gezelschapsspelletjes, lekker op z’n Hollands om de grote tafel en er wordt fanatiek gespeeld met limo en chips erbij natuurlijk.

Dan is het tijd om naar het hotel te gaan, moe maar blij gaan ze naar hun kamer met nog een hele dag Alkmaar in het vooruitzicht.

Zondagochtend na het heerlijke hotelontbijt halen wij ze op. We gaan lekker even wandelen, eigenlijk hadden we het liefst naar het strand gegaan, maar met 1 auto lukt dat niet en met de bus zou te lang duren in verband met het bezoek dat ’s middags zou komen. Dus gewoon lekker door de wijk naar het park, eendjes gevoerd – zelfs dat was een belevenis. 

Om half drie komen de eerste vriendinnetjes op bezoek, later volgen er nog een paar en ook een paar klasgenootjes van Ahmed komen langs.  Het is prachtig weer en ze gaan eerst dan ook lekker buiten spelen, voetballen, badminton, verstoppertjes spelen, gewoon  genieten.  Ook weer spelletjes aan tafel, Pimpampetten, Mensergerjeniet, dammen, het kan niet op. Limonade en chips vliegen erdoor, maar o wat genieten.

 Hun vroegere meester komt ook langs en enkele ouders maken een praatje als ze hun kinderen brengen of halen. Een paar kinderen hebben kadootjes mee en soms kaarten van vriendinnen die niet konden komen, maar wel iets wilde laten horen. Als al het bezoek weer weg is tijd voor het eten en dan kijken ze regelmatig wat angstig naar de klok. Bijna acht uur (dan gaan we ze wegbrengen) wat is dat snel gegaan.  

Tja en dan is het toch echt tijd, we moeten richting Katwijk. Onderweg wordt nog nagepraat over het weekend en nu langs Schiphol in het donker is weer te gek, gelukkig zijn er veel vliegtuigen te zien dat maakt het nog leuker.

Kim met Dunia en Ahmed in de auto onderweg terug

Kwart over negen, ze zijn “thuis” – maar dat woord past eigenlijk totaal niet. Er zijn wat problemen met de bewaking, de dienstdoende beveiliger houdt ons in eerste instantie tegen. We krijgen geen bezoekerspas meer, gedoe. Gelukkig komt een collega erbij die daar niet zo moeilijk over doet en zegt dat als we alleen even meelopen om de spullen naar hun kamer te brengen het wel in orde is. We haasten ons naar boven en nemen snel afscheid, Hanae en Ahmed lopen nog even mee naar de auto en de andere kinderen hangen uit het raam en zwaaien ons na totdat wij uit het zicht zijn. Wat zou het fijn zijn als we ze zo af en toe eens een weekendje aan zouden kunnen bieden. Maar nu eerst in de pen omdat B&W Alkmaar van de DT&V (Dienst terugkeer en vertrek) heeft vernomen dat moeder zou hebben gezegd dat ze wel terug wil naar Irak, maar zich zorgen maakt om de gezondheid van haar zoon. Zij heeft echter gezegd dat ze NIET terugwil, dus we gaan weer schrijven.

 Minister Leers heeft in de uitzending van het Jeugdjournaal gezegd dat Katwijk voor kort verblijf is, maar wat is dan kort? Zij zitten er al ruim 8 maanden. Europa Kinderhulp regelt vakanties naar Nederland voor kinderen die het moeilijk hebben, nou deze kinderen wonen in Nederland en hebben het ook moeilijk! 

Deze dagen nemen ze ze in ieder geval niet meer af en Dunia vertelde onderweg dat ze het zo leuk vond om maandag op school in de kring nu ook eens wat leuks te kunnen vertellen, napret. Ik hoop dat ze nog lang kunnen nagenieten – het is ze van harte gegund. 

Dank wederom aan alle sponsors !