Zoals altijd weer hartelijk ontvangen, ze waren blij mij te zien, maar ik was ook blij hun weer allemaal te zien. Ik had gezegd dat ik niet kwam eten, maar dat is altijd een moeilijk punt. Moeder Hanae vindt zichzelf niet gastvrij als er geen eten is. Ze had nog gauw cake en baklava gemaakt voor bij de thee of fris. Maar toen vroeg ze toch of ik niet wilde blijven lunchen, ik had net 2 plakken cake en een stuk baklava op, "nee, echt niet, ik vind het reuze gezellig zo en kan nu echt niet meteen hier achteraan eten". Onder licht protest werd dat aanvaard.
Mustafa had ondertussen zijn kado uitgepakt, hij vond zijn keyboard helemaal te gek, maar ook de andere kinderen wilden een keer spelen natuurlijk. Zijn nieuwe trui paste prima en viel in de smaak. Echt jarig, want er waren gelukkig ook een paar kaarten gekomen, misschien morgen nog meer?
We hadden weer een hoop bij te praten, over school, het optreden van Dunia in een toneelstuk, de kaart die Mustafa van de productie van "Ik Driss" had gekregen als dank voor zijn bijdrage.
Maar ook hebben we het over de politiek. Wat staat hun te wachten nu met het nieuwe kabinet, we hopen er het beste van.
