Wij zijn op dit moment bezig met alle papieren in orde te maken voor de aanvraag Kinderpardon. Dat is nog een hele klus. In december heeft de advocaat ons tips gegevens hoe en wat en geadviseerd om contact op te nemen met Vluchtelingenwerk omdat zij kunnen assisteren met invullen van de papieren. Helaas loopt dat niet zo gladjes. Ze willen liever niet dat er derden bij het gesprek zijn, maar Adnan en Hanae vinden het prettig als ik mee ga. Uiteindelijk hadden we een afspraak gemaakt ruim een week geleden. Komen we daar om 14.00 uur krijgen we te horen dat de contactpersoon ziek is dus helaas....... Afbellen? Ach zij wonen hier toch op het terrein, sorry.
Maar ik kom uit Alkmaar, nou ja je houdt je in omwille van de relatie, je hebt de hulp nog nodig. Inmiddels al paar maal geprobeerd nieuwe afspraak te maken, nog niet gelukt, maar de tijd dringt. Dus nu heb ik vandaag gebeld met medewerker van vluchtelingenwerk Alkmaar en daar kan ik morgen terecht, gelukkig. Ze mogen eigenlijk geen cliënten van elkaars gebied ontvangen, maar maken gezien de situatie een uitzonderen.
Adnan was inmiddels naar de Ambassade van Irak gegaan omdat hij een brief moest ophalen waarin verklaard wordt dat ze geen paspoort hebben. (dat was mij telefonisch verteld, met die brief moest hij dan naar het ministerie voor een stempel). Helaas ook daar liep het anders, hij kreeg geen brief mee en werd weer weggestuurd, omdat hij geen ID of paspoort had kon hij ook niet aantonen wie hij was en dus kreeg hij die brief niet?! Maar daar ging het juist om, bureaucratie. Hij gaat nu met een brief van mij er nogmaals heen in de hoop dat het alsnog lukt.
Als we alles verzameld hebben en de formulieren zijn ingevuld dan gaan 7 februari naar Amsterdam om de aanvraag in te dienen.
Wat spannend is dit, en desondanks lukt het de kinderen om op school goede cijfers te halen. Eman heeft haar cijfer Engels geweldig opgehaald, Dunia had een 9 voor aardrijkskunde, Mustafa gaat prima en hoopt ook de Cito straks goed te maken en Ahmed gaat richting zijn eindexamen vmbo.
Omdat het kan helpen als er wordt aangetoond dat de kinderen een grote achterban hebben staat er nu een petitie online. We roepen iedereen op die alsjeblieft te tekenen (en delen alsjeblieft).
Duim voor dit gezin dat 2014 een goed jaar wordt.
PETITIE
Ahmed, Eman, Mustafa en Dunia - 4 Iraakse kinderen van de rekening
woensdag 29 januari 2014
vrijdag 3 januari 2014
Dunia was jarig
Woensdag 1 januari - nieuwjaarsdag en de verjaardag van Dunia. Wij gingen
wederom met zijn viertjes richting Katwijk. De knalroze fiets in de achterbak, die had ik gekocht via marktplaats, alleen het stuur moest versteld en een nieuw achterlicht erop. Bij aankomst stapte Dunia meteen blij verrast op, paste prima (ook bij haar jas).
Daarna naar binnen voor wat lekkers en de andere kadootjes. We speelden Risk met elkaar, Hanae verdween naar de keuken om een heerlijke maaltijd te bereiden. De taart werd wel al even getoond, maar die was als toetje bedoeld, dat gaat net even
anders als bij ons. En dus proberen wat ruimte te houden tijdens het warme eten, want die punten taart zijn heeeel groot, maar o zo lekker.
Eman vertelde dat ze een toets Engels moet herkansen na de kerstvakantie, het lukte haar niet goed om dat voor te bereiden. Het is ook lastig, het computerlokaal van het AZC was dicht, hun eigen laptop kan de zwaardere programma's niet meer aan (dat wordt dus sparen voor een nieuwer model) en daarbij komt dat de kinderen nergens rustig kunnen leren in die kleine woonruimte. We besloten haar aan te bieden om een nachtje mee te gaan zodat ik haar kon helpen. Dat vond ze heel erg fijn en vader en moeder vonden het ook goed. Dus spullen gepakt en mee naar Alkmaar, spannend.
De volgende dag zou ze voor het eerst alleen met de trein terugreizen. Ik heb haar wel naar Sloterdijk getreind en gezorgd dat ze in de juiste trein naar Leiden zat, dan hoefde ze niet in haar eentje over te stappen. Daar op de bus en haar broer haalde haar op bij de halte. Het is goed gegaan, weer een overwinning. Het leren zelf ging ook beter zo, even die extra aandacht helpt allicht.
Volgende week is er een afspraak bij Vluchtelingenwerk om de papieren voor de aanvraag Kinderpardon in orde te gaan maken. Helaas was er ook een oproep gekomen van de DT&V (dienst terugkeer en vertrek). Dat geeft elke keer weer spanning. In het afgelopen jaar moesten ze ook een paar keer langskomen, dan wordt hun aangeraden te tekenen dat ze vrijwillig terug willen naar Irak in ruil voor een klein startbedrag. Maar ze willen niet terug, ook niet met dat geld, dat lost namelijk niets op. Het is er niet veilig en dat geld is zo op. Zodra ze in Bagdad aankomen moeten ze direct een binnenlandse vlucht boeken om daar weg te komen en met zijn zessen is dat duur. Zeker omdat er berichten zijn dat de prijs wordt verhoogd voor Iraakse mensen die via die regeling willen reizen. Zou zomaar kunnen.
We hopen dat de druk niet te erg wordt opgevoerd en dat hun de tijd wordt gegund de nieuwe procedure te starten, duimen maar weer.
Zondag 19 januari is staatssecretaris Teeven te gast in de Rode Hoed Amsterdam bij "De Volkskrant op zondag" waar het asielbeleid aan de orde komt. We proberen daarbij aanwezig te zijn.
Daarna naar binnen voor wat lekkers en de andere kadootjes. We speelden Risk met elkaar, Hanae verdween naar de keuken om een heerlijke maaltijd te bereiden. De taart werd wel al even getoond, maar die was als toetje bedoeld, dat gaat net even
anders als bij ons. En dus proberen wat ruimte te houden tijdens het warme eten, want die punten taart zijn heeeel groot, maar o zo lekker.
 |
| Kim (midden) met haar "nichtjes" Dunia en Eman |
Eman vertelde dat ze een toets Engels moet herkansen na de kerstvakantie, het lukte haar niet goed om dat voor te bereiden. Het is ook lastig, het computerlokaal van het AZC was dicht, hun eigen laptop kan de zwaardere programma's niet meer aan (dat wordt dus sparen voor een nieuwer model) en daarbij komt dat de kinderen nergens rustig kunnen leren in die kleine woonruimte. We besloten haar aan te bieden om een nachtje mee te gaan zodat ik haar kon helpen. Dat vond ze heel erg fijn en vader en moeder vonden het ook goed. Dus spullen gepakt en mee naar Alkmaar, spannend.
De volgende dag zou ze voor het eerst alleen met de trein terugreizen. Ik heb haar wel naar Sloterdijk getreind en gezorgd dat ze in de juiste trein naar Leiden zat, dan hoefde ze niet in haar eentje over te stappen. Daar op de bus en haar broer haalde haar op bij de halte. Het is goed gegaan, weer een overwinning. Het leren zelf ging ook beter zo, even die extra aandacht helpt allicht.
Volgende week is er een afspraak bij Vluchtelingenwerk om de papieren voor de aanvraag Kinderpardon in orde te gaan maken. Helaas was er ook een oproep gekomen van de DT&V (dienst terugkeer en vertrek). Dat geeft elke keer weer spanning. In het afgelopen jaar moesten ze ook een paar keer langskomen, dan wordt hun aangeraden te tekenen dat ze vrijwillig terug willen naar Irak in ruil voor een klein startbedrag. Maar ze willen niet terug, ook niet met dat geld, dat lost namelijk niets op. Het is er niet veilig en dat geld is zo op. Zodra ze in Bagdad aankomen moeten ze direct een binnenlandse vlucht boeken om daar weg te komen en met zijn zessen is dat duur. Zeker omdat er berichten zijn dat de prijs wordt verhoogd voor Iraakse mensen die via die regeling willen reizen. Zou zomaar kunnen.
We hopen dat de druk niet te erg wordt opgevoerd en dat hun de tijd wordt gegund de nieuwe procedure te starten, duimen maar weer.
Zondag 19 januari is staatssecretaris Teeven te gast in de Rode Hoed Amsterdam bij "De Volkskrant op zondag" waar het asielbeleid aan de orde komt. We proberen daarbij aanwezig te zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)