Mustafa straalde van trots

Vrijdag 12 oktober 's middags naar Katwijk om Mustafa op te halen. Hij mocht die dag meedoen in de musical Ik Driss in het Zaantheater.
De tekst had hij al eerder gekregen en als ik even later bij hem op de bank zit nemen we de scène samen door. Hij vindt het reuze spannend.

Zijn moeder en zusje Eman mogen mee om te gaan kijken, ik had 2 vrijkaartjes gekregen.
We rijden naar Zaandam en stoppen daar eerst bij McDonalds want op een lege maag kan je tenslotte niet acteren.

Dan komen we bij het Zaantheater, ze kijken hun ogen uit.
Dat Mustafa daar mag optreden vanavond, dat kunnen ze bijna niet geloven.
Hanae en Eman blijven in de foyer als ik met Mustafa mee ga naar de artiestengang. Jimmy (productie) brengt Mustafa naar zijn eigen kleedkamer - wauw. Hij wordt voorgesteld aan de acteurs, we mogen even het toneel op om de sfeer te proeven. We lopen tussen de coulissen door en dan ziet hij de zaal, "zitten daar straks allemaal mensen? zoveel?" Ja dat is zo, maar als het licht uit is heb je daar geen erg in. Het komt best goed.

 

Dan gaan ze repeteren, ik mag met Hanae en Eman in de zaal kijken.

 

 

Mustafa krijgt nog wat aanwijzingen, en dan moet hij zich omkleden.
Wij gaan ondertussen koffie drinken in de foyer. Als de voorstelling begint gaan we naar de zaal, met z'n vieren, Mustafa hoeft voor de pauze nog niets te doen.
We genieten van de musical, het verhaal gaat over gastarbeider Driss die in de jaren zeventig naar Nederland komt en in de haven van IJmuiden gaat werken.
Voor Hanae, is het ondanks dat zij niet zo goed Nederlands verstaat, toch prima te volgen. Er zijn ook veel parallellen - aanpassen in vreemd land, taalprobleem, je een buitenbeentje voelen in het begin. Het enige verschil is dat zij destijds wel een verblijfsvergunning kregen en dat asielzoekers hier jaren in onzekerheid leven.

Maar goed, het is pauze en we gaan naar de foyer.

Mustafa wordt opgehaald, hij zal bij de andere acteurs wachten totdat hij - in de laatste scène - zijn rol mag spelen. Ik vertel hem nog dat je acteurs voor ze opgaan "toi-toi-toi" wenst, dat vindt hij grappig.

Wij gaan terug naar onze plaatsen in de zaal. Moeder Hanae en Eman zijn nerveus. Ze hopen maar dat het goed gaat. Ik heb er alle vertrouwen in, Fahd Larzhaoui (Driss) heeft hem tijdens de repetitie verteld wat er gaat gebeuren en nog tips gegeven, dat komt vast goed. Mohammed Azaay speelt de rol van Mo, zijn vader die hem aan Oom Driss voorstelt. Een hele korte scène, maar wat een impact.

We genieten van deel 2 en dan is het zover, vol spanning kijken we hoe Mustafa opkomt, en zijn rol speelt.

 
Dat is tevens het slot van de voorstelling en alle acteurs staan op een rij voor de buiging, Mustafa in het midden, trots. En naast mij een zus en moeder die stralen.

We gaan backstage, daar loopt Mustafa met zijn notitieboekje, hij krijgt van alle acteurs een handtekening. Een paar met een lief complimentje. Dan gauw omkleden en op weg naar Katwijk, daar zijn we net voor middernacht. Maar van die reis heeft Mustafa niets meer gemerkt, die sliep al voordat we de snelweg op draaiden, waarschijnlijk dromend van een carrière bij het toneel, want hij is verkocht. Een kans? niet zo groot natuurlijk, maar dromen mag als je 10 jaar bent.
We nemen afscheid bij de slagboom, want mee naar binnen mag niet na half tien. Ik rij met een warm gevoel terug naar Alkmaar. Het was een inspannende dag, maar ik had het voor geen goud willen missen.

Info over musical "Ik Driss".

Leuk nieuws voor Mustafa

Vorige week kwam ik in contact met iemand van de productie van de musical "Ik Driss".
Zij zochten nog jongens die mee konden doen met de uitvoering in Zaandam. In elke stad speelt een andere jongen de rol van Ilyas, het is een hele kleine rol aan het eind van het stuk.

Hij vond Mustafa zeer geschikt en vroeg om meer informatie.  Ik stuurde foto's en het filmpje waarin hij een rap oefent.

Inmiddels is het rond en hij mag 12 oktober meedoen, de tekst is toegestuurd, de afspraken gemaakt. Het betekent wel een paar keer heen en weer rijden, maar wat een geweldige kans voor hem om zoiets leuks mee te maken.

Toen ik het nieuws vertelde, hoorde ik alleen nog maar een hoop kabaal op de achtergrond, hijzelf en zijn ouders praatten allemaal door elkaar en via Eman moest ik een en ander aan informatie doorgeven. De brief is nu naar hem toe met het script.

Na de voorstelling zal ik verslag doen in het blog.

Helaas is er verder nog steeds onzekerheid. Door de kabinetswisseling lijkt alles even stil te staan. Voordeel is dat de PVV een paar stappen terug heeft moeten doen, minister Leers ook.
Men is nog steeds bezig een vrijstelling te regelen voor minderjarige asielzoekers die hier 5 jaar of langer zijn. Dat is nog niet voor elkaar, bij de laatste handtekeningakties heeft minister Leers gezegd hier niets mee te willen/kunnen doen. Maar o.a. Defence for Children alsmede een aantal politieke partijen maakt zich nog hard voor dit akkoord. Omdat Ahmed en zijn familie hier 4 jaar is zou het daardoor ook negatief kunnen uitpakken, in de zin van ok ieder die 5 jaar hier woont mag straks blijven, maar dan ook alle andere weg.
Een lichtpuntje in dit alles is dat de regering in Irak nog steeds geen asielzoekers accepteert die niet zelf meewerken aan terugkeer. We blijven dus hoop houden.
Ook loopt er nog een onderzoek of het mogelijk is om hun papieren aan een contra-expertise te onderwerpen, dat kan eventueel in Londen (kost ca. € 350) - het is een kansje, geen garantie, dus moeten wij heel goed overwegen of ze het moeten doen nog afgezien van het geld.