Verjaardag Mustafa en op TV

Vrijdag 29 november naar Mustafa geweest om zijn verjaardag te vieren (hij was woensdag jarig en was 13 geworden). 
Dankzij gulle gaven van een aantal vrienden twee mooie kado's mee - de felbegeerde mobiel en een spannende DVD. Iedereen namens hem hartelijk dank uiteraard. Hanae had een prachtige VOETBAL-taart gemaakt met hulp van Ahmed voor de spelers en het veld.

Er is nog wat geld over en dat gaat gebruikt worden voor de jaarlijkse kerstmand die we eind van de maand gaan brengen.

Ahmed en Mustafa gingen 's avonds mee naar Alkmaar, want zaterdagochtend moesten wij al vroeg in Amsterdam zijn. Mustafa mocht meedoen aan een tv-programma "Met de billen bloot". Dat is een soort quiz voor fans van bekende artiesten. Zaterdag waren fans van Yes'r aan de beurt. Helaas heeft Mustafa niet gewonnen (er waren 20 deelnemers) maar het meedoen was weer een ervaring en na afloop was er nog een fotomoment met de ster zelf.
Vanaf 10 januari komt het programma op tv, wanneer deze aflevering aan de beurt is laat ik nog weten.

Met Yes'R op de foto

Op speciaal verzoek nog even door de PC Hooftstraat met de jongens, daar hadden ze zoveel over gehoord. En op de foto met een mooie auto natuurlijk.
Hoe groot kan het contrast zijn, maar ja het blijven "mannen".

Vanmorgen had ik met Adnan een afspraak bij de advocaat in Haarlem.
Hij heeft van alles uitgelegd over de procedures.

we gaan in beroep tegen afwijzing van het Kinderpardon.

Daarnaast wordt er een nieuwe asielaanvraag opgestart. Dat kan nu omdat  situatie in Irak is gewijzigd. Er geldt momenteel een vertrekmoratorium,  dat houdt in dat Irakezen tijdelijk een status niet-illegaal hebben. Dat  is niet hetzelfde als een verblijfsvergunning. Het houdt wel in dat de  asielaanvraag niet afgewezen kan worden maar pas een beslissing te  verwachten is nadat vertrekmoratorium weer is opgeheven. Concreet  betekent het dat er over ca. 4 weken een hoorzitting komt bij IND m.b.t  het kinderpardon. Dat ze in januari op z'n vroegst een paar dagen naar een  aanmeldcentrum moeten (waarschijnlijk Zevenaar). Ze zijn dan weer  "gewone" asielzoekers volgens de wet en dat houdt in minder vaak  stempelen, iets meer geld per week (is nu 30 euro p.p). Bovendien zouden ze  naar regulier AZC kunnen verhuizen. Echter vaak wordt gekozen op  dezelfde plek te blijven ivm school etc. Wij willen graag dat ze naar  Alkmaar mogen verhuizen maar willen niet risico lopen dat bij aanvraag  tot verhuizen ze naar een plek ver weg worden gestuurd. Dus dat ga ik nu voor ze uitzoeken.

Enerzijds dus nieuwe hoop, anderzijds weer afwachten helaas. 

Helaas - slecht nieuws !

Het heeft lang geduurd, twee keer uitstel aangekondigd nadat we in februari het Kinderpardon hebben aangevraagd. 
Maar inmiddels is er een beslissing gekomen en dat is helaas dat het is afgewezen. Er zijn een aantal redenen genoemd, men heeft niet meegewerkt aan vrijwillige terugkeer- die reden kan men eigenlijk altijd aanhalen omdat geen enkele asielzoeker graag terugwil. Bovendien kan men niet eens terug naar Irak. Het laatste gesprek met de Dienst Terugkeer en Vertrek was een week voordat Mosul is platgebombardeerd. 
De tweede reden is dat er niet kan worden aangetoond dat Ahmed bovenmatig gesocialiseerd is in de Nederlandse Maatschappij. Naar school gaan geldt als "normaal". Maar hoe kan een kind die in een AZC woont nu een bijzondere plek in de Nederlandse maatschappij innemen?
Ook de medische gronden zijn afgewezen. Behandeling in LUMC voor 3 aandoeningen zijn weliswaar aangetoond, maar wat hij heeft is niet levensbedreigend. De behandeling kan in Irak niet worden voortgezet maar indien dus niet levensbedreigend geldt dat niet als voldoende reden.

Vorige week zondag heb ik hun het droevige nieuws medegedeeld. We hadden afgesproken te komen eten, samen met Rob en Loes. Hans en ik zijn uurtje eerder er naar toe gegaan zodat we een en ander konden uitleggen. Dat was even slikken. Bedroefde gezichten, spanning en de vraag wat nu?

Tja wat nu. Ik heb inmiddels uitgebreid met hun advocaat gesproken. Er wordt bezwaar gemaakt tegen de uitspraak en dan maar weer afwachten. Terug naar Irak kan voorlopig (in ieder geval half jaar) niet. Alle Irakezen hebben een brief ontvangen dat ze gezien de oorlogssituatie tijdelijk "niet illegaal" in Nederland zijn. Over 6 maanden wordt gekeken hoe de toestand dan is. Dat wil dus niet zeggen dat men een verblijfsvergunning krijgt, maar de illigaliteit en dus kans op uitzetten is tijdelijk niet meer van kracht.

Hoe gaat het verder met ze?
Ahmed gaat nu sinds september naar MBO bouw, dat bevalt wel goed. Eman zit in de examenklas VMBO en loopt stage bij de Hema. Echt top dat ze haar daar wel hebben aangenomen. Ze zou eerst stage lopen bij H&M, maar toen puntje bij paaltje kwam hebben ze haar toch maar niet aangenomen omdat ze geen verblijfsvergunning heeft. Zo triest. Dat wordt voor Ahmed ook weer een probleem straks met zijn stages.
Omdat Eman ook steeds vaker huiswerk krijgt en volgend jaar naar MBO gaat hadden Rob en Loes voor haar een laptop mee. Binnenkort schijnt er eindelijk WIFI te komen zodat het voor de kinderen ook makkelijker wordt om op internet te kunnen zonder kosten. 

Dunia zit nu in groep 8 en Mustafa doet het fantastisch op het VMBO, als het zo doorgaat mag hij inderdaad doorstromen naar een hoger niveau. 
Zaterdag de 29ste doet hij trouwens mee aan een tv-programma "Met de billen bloot". Dat gaat over fans en zangers, een soort quiz.

Ik haal hem dan vrijdag op als wij zijn verjaardag gaan vieren, dan komen de jongens een nachtje logeren en zaterdag samen naar de tv-opnames.

We hebben overigens weer zo lekker gegeten bij de familie, en ondanks de wat trieste start hadden we een gezellige middag en avond.

Hanae met een tafel vol lekkers

Rob laat het zich smaken

Zo moeten de kinderen hun huiswerk maken, bureau en eigen plek is er niet

de mannen na het eten........tja

Ahmed en Mustafa logeren in Alkmaar

Zondagmiddag 3 augustus de meiden dus thuisgebracht en toen gingen de jongens mee naar Alkmaar.

Voor Mustafa extra spannend want hij gaat een week voetballen bij ProCamp. Ik heb van de organisatie een gesponsorde plek gekregen voor hem, echt geweldig.
Maandagochtend de eerste ochtend  - Mustafa is al heel vroeg wakker, maar ja we moeten echt pas om half tien op het voetbalveld zijn, nog even geduld dus.
Bij aankomst daar worden we ontvangen door begeleiders die uitleggen wat de procedure is, inschrijven, dan krijg je je tenue, omkleden en dan naar het veld.
Binnen korte tijd is het een zee van Oranje

als alle jongens (en enkele meisjes) zich hebben omgekleed in de shirts die ze deze week gaan dragen. Ik wens Mustafa veel plezier, maak nog wat foto's en dan op huis aan.

 

Daar slaapt Ahmed heerlijk uit, het is tenslotte vakantie. 's Middags even de stad in samen.
's Middags tegen vieren Mustafa ophalen, hij vond het een hele leuke dag, maar helaas heeft hij heel veel pijn aan zijn voeten, blaren. De voetbalschoenen (heeft hij pas half jaar) zijn nu reeds krap. En bij het reguliere uurtje voetbal ging dat wel, maar nu de hele dag met deze warmte. 's Avonds blarenpleister erop en de volgende dag mag hij de schoenen van Ahmed lenen, die zijn maatje groter. En al zijn die oud en scheurtje erin, ze doen niet zeer en daar gaat het om. De schoenen van Mustafa gauw op internet om te proberen ze te verkopen, dan kan hij zelf nieuwe aanschaffen voor het volgende voetbalseizoen. Dus mocht je iemand weten? Gele Nikes maat 41.
Maandagavond spelen we Risk, erg gezellig.

Eigenlijk raar om dat spel te spelen, op dit moment is het echt oorlog in Irak en hier loopt de aanvraag voor het Kinderpardon. Vorige week nog weer verzoek van IND gekregen voor aanvullende informatie, het is zo vreselijk spannend. De verwachting is dat er in oktober een uitspraak volgt. Gezien de situatie in Irak is het eigenlijk ondenkbaar dat ze nu na al die jaren alsnog teruggestuurd gaan worden. Het is en blijft politiek helaas. Duimen voor een goede afloop. Ik hoop zo dat er rust komt voor dit gezin. 

Dinsdag gaat het met voetballen veel beter, ze leren veel op een dag. Mustafa wint een echte ProCamp voetbal met een quiz, apetrots.
Met Ahmed naar Theater Vrij Zijn geweest, eigenlijk zou hij daar ook nog gaan helpen met de decorbouw, maar omdat ze veel bezig waren met buitenrepeties was dat lastig plannen. Toch even een kijkje om te laten zien hoe een lege bedrijfshal werd omgetoverd tot theater en even kennis gemaakt met de producent Anderson Farah. In augustus/september wordt daar Expeditie Brazilië opgevoerd.

  

Woensdag breng ik de jongens naar zwembad de Hoornse Vaart met geld voor een patatje. Want vandaag is het bad langer open en kunnen ze dus lekker lang blijven.

Donderdag 's middags met Ahmed naar de Zaanse Schans, 
we bekijken een molen, dat had hij nog nooit gezien en lopen even binnen bij de eerste Albert Heijnwinkel, we lopen een rondje langs de huisjes. Ahmed is verbaasd over het feit dat er ook mensen gewoon wonen daar.

Een ijsje toe en dan weer naar de voetbal om Mustafa op te halen, hij heeft een spel gewonnen met de voetbalbingo. Weer een mooie dag.

's Avonds gaan de jongens naar Kim en Priscilla, daar is ook Jordi die ze gaat leren "draaien", zoals hij zelf als DJ veel doet. Ook worden er veel foto's gemaakt op locatie en natuurlijk X-boxen.
Ik maak van de jongens ook even nieuwe foto's voor op de website van Act4you in de hoop dat ze dit jaar weer aan een film mee kunnen doen, dat vinden ze zo leuk.

Vrijdag, de laatste dag breekt aan. Mustafa naar voetbal, hij krijgt nog even een schouderklopje van de Nederlandse Leeuw.

Hij vraagt of ik 's middags op tijd kom, er is een demonstratie voor ouders/verzorgers. Ja natuurlijk, daar wil ik bij zijn. Hij heeft ongetwijfeld weer bijgeleerd deze week. Over twee weken begint de training weer bij Rijnvogels in Katwijk, daar is hij van D4 gepromoveerd naar C3 en heeft er weer zin in.
Na het eten, lukt net nog voor de bui buiten, rijden we huiswaarts.

Mustafa met dipoloma, medaille en gewonnen voetbal

 Daar wacht Hanae al vol ongeduld.  Ze vond het fijn om twee weken even 2 kids minder in huis te hebben, maar is ook blij dat de jongens weer terug zijn. Eman moest na de week logeren erg wennen weer "thuis" vertelt ze. Dat is natuurlijk een keerzijde van zo'n uitje. Door in een gewoon huis te zijn geweest beseffen ze wel wat ze missen. Maar voor mij geen reden om dit niet meer te organiseren. Als wij op vakantie gaan is het ook anders en soms luxer of fijner dan thuis. En ze konden wel even lekker relaxen. Dat beamen de kinderen zelf ook, "het was zo fijn om even een eigen slaapkamer te hebben (die ze weliswaar met z'n tweetjes deelden). En niet zo op elkaar te zitten met zoveel mensen, dat was op zich al heel fijn. Nu gaan we nog even een fotoboek maken want ook dat hoort bij een vakantie natuurlijk.

Film van de week is wel al klaar. FILM
 

Eman en Dunia logeren in Alkmaar

Woensdag 30 juli op naar Katwijk om Dunia en Eman op te halen. Koffer vol knuffels in de achterbak. Kim en ik hebben de zolder opgeruimd en weer een selectie gemaakt, wat er echt bewaard moet blijven en wat weggeven mag worden. De knuffels zijn voor de kleine kinderen in het AZC, Melissa (5 jaar) woonde eerst ook in Alkmaar en mag als eerste uitzoeken, daarna haar vriendinnetjes en de rest geef ik aan Hanae zodat ze die kan gaan uitdelen.


Dan gaan we naar boven, even gezellig bijkletsen en wat drinken met weer eigen gebakken koekjes natuurlijk. Bij aankomst liep er een hele delegatie mannen in pak met mappen rond. Navraag leerde ons dat ze het AZC kwamen inspecteren omdat er een reorganisatie en aanbouw plaats gaat vinden zodat er ruim 500 nieuwe asielzoekers geplaatst kunnen worden binnenkort. Als ze nu de mensen die al jaaaren hier wonen een normaal huis ter beschikking stellen dan komt er ruimte vrij voor de mensen die nog maar net zijn aangekomen, dat zou toch een stuk menselijker zijn. Ik blijf het triest vinden dat je gezinnen met kinderen jarenlang in een paar kamertjes laat wonen zonder privacy.

Helaas hebben wij geen toestemming gekregen om de ouders ook naar Alkmaar te laten komen, DT&V heeft aanvraag afgekeurd, dus gaan nu eerst Dunia en Eman mee en volgende week de jongens.
De logeerkamer is net op tijd klaar, moet nog wel beetje verder aangekleed, maar slapen kunnen ze er en dat is het belangrijkste. Op de weg naar Alkmaar nog even langs Ikea in Haarlem voor een tafeltje en een lamp. De meiden hadden natuurlijk al veel over die winkel gehoord, maar nu ze er rondliepen hoopten ze dat ze ooit de kans krijgen om "hun huis" ook met deze meubels te mogen inrichten.

Donderdagochtend gaan we naar de stad, bij de Vest afgesproken waar Nicole ze komt ophalen. Ze gaat een dagje met de meiden op pad. Ik heb zelf een afspraak in het Theater voor de talentenjacht.
Ze worden na het eten thuisgebracht, was een leuke dag, rondvaart door Alkmaar, stad in en uit eten geweest.
Vrijdag gaan we naar het zwembad, ik had Dunia beloofd dat als ze haar A-diploma zou halen dit jaar dat we zouden gaan zwemmen. Voor het eerst in een golfslagbad, echt leuk.
's Avonds naar de bowlingbaan, we spelen twee spelletjes, Dunia gooit de eerste keer bijna niets om, maar na een paar waardevolle tips van de beheerder, gaat ze zo goed vooruit dat ze als 2e eindigt in het volgende spel. Eman en ik kunnen helaas niet tegen Hans op. Maar het was gezellig en daar gaat het om.

Zaterdag de stad in, we hebben geluk, een winkel heeft totaaluitverkoop, alle sieraden voor 1 Euro, dat is nog eens mazzel. IJsje gegeten bij De Mient.

 En toen brak het noodweer los, onweer en stortbui. Dus van luifel naar luifel naar andere kant van de stad gesprint waar Hans ons kwam ophalen. Thuis droge kleren aan en natuurlijk moesten de haren weer gestyled, stel je voor. 's Avonds gingen ze eten en chillen bij Kim en Priscilla. Wij namen Lady de hond mee, want de meiden zijn zo bang helaas. In Irak zijn alleen maar straathonden, die kan je beter niet aaien. In het AZC mogen geen huisdieren dus de kinderen groeien helemaal niet op met dieren, dat is wel jammer want in Nederland hebben zoveel gezinnen wel een huisdier en voor hun is dat dus best lastig.

Zondagochtend uitslapen en dan samen ontbeten, tjee wat vliegt de tijd.
We maken nog paar nieuwe foto's voor op de website van Act4you, hoop op leuke opdracht dit jaar.

's Middags richting Katwijk, de meiden met dubbele gevoelens, ze zijn natuurlijk blij hun ouders weer te zien en Dunia haar vriendinnetjes, maar ze zullen Alkmaar ook missen.

Jarigen in Katwijk

Zaterdagmiddag 14 juni naar de verjaardag van Hanae en Eman geweest. Ze waren de 15e jarig  maar zaterdag konden we langer op bezoek. Het was reuze gezellig.  Eman had 4 vriendinnen op bezoek em ook Thea kwam nog langs. Zij was onlangs met de dames naar bollenvelden geweest en met de mannen naar Fordmuseum.

Dus naast de Nederlandse lessen uit een boekje veel praktijk in combinatie met uitjes. 

Kim en Priscilla gingen met Eman en 2 vriendinnen nog even naar het strand en toen ze terug waren was het alweer bijna tijd om op te stappen. 

We hebben het uiteraard ook over de situatie in Irak gehad. Enerzijds moeilijk voor ze om die vreselijke beelden in het nieuws te zien. Anderzijds kan het voor hun gunstig zijn omdat men nu natuurlijk niemand naar Irak kan terugsturen. Adnan had van de week even kort contact gehad met zij  zwager. Die vertelde dat bijna alle familieleden waren gevlucht uit Mosul. Het ziet er ook niet naar uit dat er snel een oplossing komt voor dit conflict.

Maar gelukkig konden we ook samen lachen. Het is altijd zo gezellig bij ze.

We hadden  uiteraard kadootjes voor de jarigen en voor Ahmed omdat hij is geslaagd. En er was nog een verrassing. Ik had contact opgenomen met de organisatie Procamp en zij hebben een gratis plek aangeboden voor een week voetbalkamp voor Mustafa. Dan kunnen de jongens samen komen logeren en Ahmed mag als hij zin heeft bij theaterproject Vrij zijn helpen. Verder gewoon lekker even er tussenuit. De meiden mogen ook een weekje komen natuurlijk.

Uitgezwaaid door allemaal rijden we om half tien huiswaarts.

Op 26 juni was het feest, Ahmed kreeg zijn diploma VMBO, dus daar wilde ik bij zijn natuurlijk. Eman mocht 's avonds helpen op school met rondbrengen drankjes en hapjes. Met een aantal leerkrachten gesproken, zij gaven aan dat ze erg tevreden zijn over Ahmed en Eman. Ahmed gaat nu naar MBO in Leiden, verder met een technische opleiding. Hij wil architect worden en dat is nog een lange weg, maar een mooi doel.

als een echte serveerster

Tom en Ahmed met hun diploma

vlnr dhr. Zwart, Hanae, Ahmed, Adnan

Ahmed met zelfgemaakte lijst

En voor Eman was er nog een hele speciale verrassing deze week, een leerkracht heeft het voor elkaar gekregen om voor haar bij de IND een speciale (tijdelijke)  pas te krijgen waarmee ze mee mag met een schooluitje naar Disneyland Parijs. Hij heeft gebeld en gemaild, we hebben met elkaar de kosten betaald

 (€ 70,-) en nu gaat ze 11 juli met haar klas mee. Is dat niet geweldig. Laten we hopen dat we dit jaar voor de hele familie zulk positief bericht mogen ontvangen. 

Adnan was zondag 6 juli jarig, dus wederom richting Katwijk. Het is momenteel Ramadan en dat was merkbaar. De kinderen hoeven eigenlijk niet te vasten, maar dat willen ze zelf (anders hoor je er niet bij). Maar het is in Nederland (en rest van Europa) extra zwaar als de Ramadan midden in de zomer is. Want men mag tussen zonsopkomst en zonsondergang niets eten en drinken, zelfs geen water. Omdat de ouders zelf ook vinden dat de kinderen niet hoeven mee te doen heb ik ze toch ook nog maar eens uitgelegd dat het niet gezond is om helemaal niets te drinken de hele dag. Maar ja zoiets blijft lastig, enerzijds willen ze daar graag aan toegeven maar anderzijds "groot zijn" en volhouden.

Ze hebben ook weer een oproep gekregen voor een gesprek bij de DT&V (Dienst terugkeer en vertrek). Ik vind dat vreemd, zeker nu er een aanvraag Kinderpardon loopt en de situatie in Irak ontzettend gevaarlijk is. Wat wil men dan nu nog met zo'n gesprek, toch vragen of ze terugwillen??

Positief nieuws, maar nog geen reden tot juichen

Ahmed en Eman zijn druk met tentamens en examens, Dunia met entreetoets en Mustafa heeft de uitslag van de toelatingstoets Andreascollege. Hij heeft die toets eigenlijk prima gemaakt, maar omdat 2 vakken nog net niet voldoende zijn voor Mavo is het advies toch VMBO kader geworden. Men heeft echter wel aangegeven dat met een beetje extra ondersteuning de kans groot is dat hij na een jaar alsnog kan overstappen omdat hij voor sommige vakken zelfs bijna Havo-niveau scoorde.
Dat wordt hard werken, maar hij is super gemotiveerd.

Inmiddels van de behandelend arts van Ahmed bericht dat hij alsnog naar LUMC wordt doorverwezen, dat is goed nieuws. En eindelijk zijn alle papieren voor elkaar waar de IND om heeft gevraagd. Nadat ze twee keer waren weggestuurd bij het ministerie BUZA, hebben ze de derde keer wel de beoogde stempel gekregen. Waarom ???? Van het kastje naar de muur, maar gelukkig is alles nu op de post. Ook heeft de advocaat die hun destijds heeft bijgestaan aangeboden zich weer in de zaak te gaan verdiepen en als contactpersoon zal fungeren inzake het Kinderpardon. Daar ben ik erg blij mee, want ik loop zelf toch regelmatig tegen problemen aan.

Er is inmiddels door de IND medegedeeld dat de wachttermijn is opgeschort tot maximaal 6 maanden, het kan dus nog wel even duren.

1 juni is Ahmed jarig, wij gaan 31 mei naar hem toe om dat te vieren.
15 juni zijn Eman en Hanae jarig, dus dan ook op bezoek natuurlijk.

Kaartje sturen is altijd welkom uiteraard:
Adres AZC Katwijk  - app.228,  1e Mientlaan 33-35 - 2223 LG Katwijk

Dagje uit naar Slagharen

Woensdag 30 april was het dan zover, we gingen met z'n allen naar Park Slagharen. Dankzij de eerder gewonnen kaartjes van Arlette welke door het Park gelukkig waren omgeruild voor nieuwe kaarten voor 2014 konden we met het hele gezin een dagje uit. Met twee auto's op pad, bij Middelbeek werd een auto gehuurd (dank voor de broodnodige korting!). Kim en Priscilla met onze auto en ik met de huurauto  's morgens vroeg naar Katwijk waar de hele familie zenuwachtig stond te wachten.

Een lange rit in de mist, maar eenmaal bij het park aangekomen brak de zon door en het bleef de hele dag geweldig mooi weer. De waarschuwingen van stortbuien in de middag bleken niet voor ons van toepassing gelukkig. Ik zag 's avonds in het nieuws dat er iets zuidelijker wel degelijk noodweer was geweest.

Waar gaan we in ? Die vraag werd meteen actueel natuurlijk, maar het bleek niet overdreven druk dus de wachttijden bij de attracties vielen ook mee. Er hoefde dus niet gekozen te worden, gewoon overal een keer in.
Vader Adnan genoot ook als een kind, al zei hij na een ritje in de achtbaan wel, "dat was voor het eerst en voor het laatst, maar wel blij het een keertje meegemaakt te hebben".  De jongens gingen gewoon twee keer natuurlijk en in meer van die voor mij "enge attracties". Samen met Hanae genoot ik van de kinderen die wel overal in durfden.
Wat fijn dat ook de ouders mee konden gaan. Even weg uit het AZC, even een dag niet denken aan wat er boven hun hoofd hangt. Nog steeds geen antwoord met betrekking aanvraag Kinderpardon. Verkiezingen in Irak, waarbij we ook maar moeten afwachten of dat consequenties heeft. Op dit moment neemt de Iraakse regering geen asielzoekers terug die zelf niet willen. Maar bij een wisseling van de macht weet je dat maar nooit.

vlnr  Eman, Hanae, Kim, Adnan, Mustafa, Priscilla, Dunia en Ahmed

De jongens wilden ook even alleen op pad - lekker stoer !

En een korte impressie