Status quo

Het is 2015 en dat betekent de 7e! kerst in Nederland, dat hadden ze toch niet kunnen bedenken toen ze 22 december 2008 hier aankwamen. Oke, dat het even zou duren ja, maar zeven jaar........

De laatste asielaanvraag werd in januari dit jaar in Ter Apel ingediend en nog steeds geen antwoord. Enerzijds fijn dat ze niet teruggestuurd worden naar Irak, dat geheel in puin ligt en waar nog volop oorlog is. Maar omdat ze geen verblijfsvergunning hebben moeten ze in het AZC blijven wonen, mogen de ouders en de kinderen niet werken. Hebben ze nauwelijks privacy en kunnen ze geen toekomst opbouwen.

Het is bewonderingswaardig dat de kinderen het op school zo goed doen. Petje af. En dat met veel tegenwerking zo nu en dan. Een paar maanden geleden werd Eman herhaaldelijk de klas uitgestuurd omdat ze nog geen tablet had die bij haar lespakket hoorde. De boeken waren via COA (Centraal asielzoekersorgaan) wel geregeld maar nu ze om de rest van het budget vroeg stuurden ze haar steeds weg. Je gaat eerst maar kopen wat nog nodig is en als je dan met de bonnen komt krijg je het geld terug (er zou nog ca. 270,- over zijn). Voorschieten, een lachertje natuurlijk als je geen geld hebt.

Dus besloot ik het geld voor te schieten, ik stuurde een mail naar de COA met het verzoek mij te bevestigen dat het zo geregeld kon worden. Ondanks herhaaldelijk mails geen antwoord, bellen lukte niet en voor Eman ging de tijd dringen. Dus geld overgemaakt, zij haar spullen gekocht, en ik een brief met de bonnen naar het hoofdkantoor van COA gestuurd met het verzoek het bedrag over te maken. Dat was 9 november. Na een week of twee gebeld. Uw brief is gaan zwerven, verkeerd adres gebruikt (was adres dat op hun website staat vermeld). Brief gaat nu naar de accreditatie. Weer 2 weken later gebeld. Brief ligt nu bij boekhouding. Half december nog geen geld, maar deze week kreeg ik een mail met mijn brief als bijlage. Aanvraag afgewezen. Budget zou op zijn, ze gaan niet akkoord. Oftewel bekijk het maar. 
Ook dit is een voorbeeld van afhankelijk zijn van instanties, gelukkig kunnen wij hun helpen, maar veel mensen hebben geen hulp en dan worden de kinderen van school gehaald of gestuurd. Dan vallen ze tussen wal en schip en komt er niets van terecht. Zodat men dan weer kan mopperen dat "die mensen" niets uitvoeren. 

Hanae (moeder) is er inmiddels niet best aan toe. In verband met haar migraine moet ze veel medicijnen innemen, die zijn slecht voor haar maag en in combinatie met de stress heeft ze nu een maagzweer. Al paar keer naar het ziekenhuis geweest en ook daarvoor nu medicijnen gekregen. Het beste medicijn krijgt ze niet, want dat is een verblijfsvergunning, dan pas komt er rust.

Ahmed heeft zijn Kerstwens mogen verwoorden in een speciale bijlage van het NHD. Laten we hopen dat zijn wens nu toch echt in vervulling mag gaan.

Voor het eerst op vakantie

Dankzij sponsoring van Landal Green Parks konden wij voor Ahmed en familie voor een heel mooi prijsje (135,-) een midweek vakantie voor ze regelen in Eerbeek.
Park Coldenhove ligt prachtig in de bossen en er is van alles te doen. 

Nooit eerder waren ze zo lang van "huis" (lees Asielzoekerscentrum). Soms een dagje, vorig jaar weekend, maar langer kon en mocht niet.

De redenen daarvoor:  ze moesten tot voor kort dagelijks stempelen en mochten de gemeente niet uit. Ze hebben uiteraard geen geld voor vakantie en geen vervoer. 

Omdat ze momenteel een asielprocedure hebben lopen hoeven ze maar 1 keer per week te stempelen (melden bij COA) en ze mogen de gemeente nu wel uit.
Met hulp van derden lukte het nu dus wel om iets voor ze te organiseren.

Maandag 20 juli was ik eind van de ochtend in Katwijk om ze op te halen. Ik trof een zenuwachtig gezin aan, koffers en tassen stonden klaar. Ze vroegen van alles over hoe het daar zal zijn. Ik zei, je ziet het over een paar uurtjes en we gingen op pad. Ahmed ging met zijn vader met de bus/trein richting Apeldoorn waar ze door Loes van het station zouden worden opgehaald. Hanae, Eman, Mustafa en Dunia met mij in de auto richting Veluwe.


Om half drie waren we ter plaatse, inchecken en op naar de bungalow. Een heel mooi 6-persoons huisje, de bedden al opgemaakt, super!
Ze keken hun ogen uit. Is het voor ons vaak een wat kleine behuizing in de vakantie, voor hen was dit superluxe. De jongens een eigen kamer, de meiden en vader en moeder ook. Mooie halfopen keuken, wat Hanae deed verzuchten, wat is dit veel gezelliger zo om te koken. In het AZC hebben ze geen eigen keuken, als ze met haar pannen naar de grote keuken in de gang gaat, moet ze soms een paar keer heen en weer lopen. Als het eten klaar is met de pannen naar de slaapkamer alwaar het eten op borden wordt geschept. Om half vier arriveren de mannen met Loes, gezellig even met elkaar wat drinken met eigen gebakken lekkers erbij natuurlijk.

vlnr Adnan, Mustafa, Ahmed, Loes, Eman, Hanae, Dunia

Loes vertrekt richting Apeldoorn en wij gaan het park verkennen en boodschappen doen. Daarna paar spelletjes met de kids en gezellig samen eten.

Ik blijf gezellig eten en beloof de volgende dag natuurlijk terug te komen, ik slaap in Apeldoorn zodat ik niet zo ver hoef te rijden.

De volgende dag tref ik een enthousiaste familie aan, de jongens hebben al gezwommen, Hanae vertelt dat ze heerlijk heeft geslapen, zo lekker rustig hier, ze genieten. Ik stel voor om te gaan midgetgolfen. Het is prachtig weer.

 spannende strijd, Adnan wint!

Helaas is het voor mij tijd om richting Alkmaar te gaan, vrijdag ben ik er weer voor de terugrit.

Ze krijgen woensdag bezoek van Nicole, donderdag van Kim en Chris. Er wordt volop genoten van alle faciliteiten, bowlen, poulebiljart, bowling, zwemmen.  

Vrijdagochtend om 10.30 uur staan de koffers klaar, de auto wordt ingeladen en we drinken nog even iets op het terras. Dan is het tijd om op pad te gaan. Loes brengt de mannen weer naar de trein en wij rijden richting Katwijk. Ze praten nog honderduit onderweg. Maar als we vlakbij het AZC zijn wordt het steeds stiller in de auto. Als we de straat inrijden en het gebouw komt in zicht merk ik aan Hanae dat ze het letterlijk benauwd krijgt. Dat maakt het voor mij wel wat dubbel. Soms vraag je je af of je ze wel moet confronteren met uitjes als dit, want daarna komt de realisatie extra hard aan dat ze terug moeten naar hun vreselijk naargeestige onderkomen. 

Toch geeft het zien van die blije gezichten deze week en het voor 1 week even als gezin in een huis samen te kunnen zijn de doorslag. Ik hoop dat ze er hebben kunnen bijtanken en dan wens ik dat volgend jaar zomer er geen vakantiehuisje is maar een echt huis waar we dan druk zijn om het voor hun in orde te maken. Mag er een wonder gebeuren (al is het te gek dat we dat een wonder moeten noemen). 

Ik wil de mensen die mij wederom hebben geholpen met vervoer, bijdragen in geld, of welke steun dan ook heel hartelijk danken. 

En uiteraard een dikke  pluim voor Landal Green parks.

        

  

DANK NAMENS DE HELE FAMILIE !

COLDENHOVE

Goed en slecht nieuws

Afgelopen zondag helaas een triest bericht moeten overbrengen bij Ahmed en zijn familie. In februari 2014 hebben wij voor hen het Kinderpardon aangevraagd. Zij wonen nu al 6 1/2  jaar in Nederland en terug naar Irak is geen optie. Tot voor kort moesten de ouders dagelijks stempelen tussen de middag en mochten de gemeente niet uit. Door een tijdelijke regeling tot oktober (ivm oorlog in Irak die ernstiger is op het moment) hoeven ze nog maar 1 keer per week te stempelen. 

Het Kinderpardon werd afgewezen en we hebben bezwaar aangetekend omdat de reden welke men aangaf in strijd is met het doel van het Kinderpardon menen wij. De IND oordeelt dat als de ouders in de loop der tijd niet hebben meegewerkt aan vrijwillige terugkeer naar land van herkomst hun kinderen geen recht hebben op Kinderpardon. Men gaat er van uit dat ouders het Kinderpardon misbruiken om zelf te mogen blijven. Echter hiermee zijn de rechten van het kind dus in het gedrang. 
29 Mei was de rechtszaak in Den Haag, vorige week kregen wij de uitspraak en wederom afgewezen. 
Zondag kwam dat nieuws als een hamerslag. Tranen, ongeloof, wanhoop en de vraag wat nu?
Wij (hun advocaat, de familie en ik) gaan nu kijken welke mogelijkheden er zijn om verder te procederen. volgens het IVRK (Kinderrechtenverdrag) kan het niet zo zijn dat kinderen de dupe zijn van acties, dan wel in dit geval passief gedrag van ouders. Daarnaast is ook Defence for Children ook bezig met het uitzoeken van de rechten omdat kinderen die jarenlang in een AZC moeten wonen hiervan ernstige klachten oplopen in hun ontwikkeling.  Als wij een klacht willen indien moet er eerst een beroepsprocedure gestart worden  bij de Raad van State. We zijn er nog niet helaas. Tevens loopt er nog een reguliere asielaanvraag die zij mochten indienen omdat de stad waar ze vandaan komen (Mosul) totaal onveilig is (lees: er is niets van over). Er is dus nog hoop, maar ....... in de tussentijd kunnen zij dus niets opbouwen, zonder verblijfsvergunning mogen de ouders niet werken, kunnen de kinderen maar beperkt studeren (moeilijkheden met stages) en wonen zij dus in een veel te kleine ruimte zonder enige privacy.
Hoe kan dit in Nederland??



Gelukkig had ik ook iets positiefs te melden. Kim, Chris en ik waren speciaal met de bus gekomen zodat wij maar liefst 3 fietsen mee konden nemen welke wij dankzij gulle gevers hadden verzameld (dank aan Marieke, Theo, Monique & Regina). 



Thea had onlangs ook al een fiets geregeld dus nu is het hele gezin weer mobiel. Omdat Dunia in augustus voor het eerst naar de middelbare school gaat was het voor haar ook super belangrijk een goede fiets te hebben. Mustafa gaat in het nieuwe schooljaar naar een andere locatie (hoger niveau) en Eman voor het eerst naar het MBO in Leiden.

Komende maandag ga ik de familie naar de Veluwe brengen voor een midweekje vakantie. Dankzij sponsoring van Landal Green Parcs (echt top!).
Het is ze zo gegund, even lekker weg uit het AZC.
En dan hopen wij dat er binnenkort ook nog een mogelijkheid komt dat ze naar het AZC in Alkmaar kunnen verhuizen. Omdat ze in een asielprocedure zijn mogen ze uit het uitzetcentrum Katwijk, maar helaas werken de instanties nog niet echt mee. We blijven proberen.

Eman is geslaagd!

Eman is alsnog geslaagd, kwam ze eerst een half puntje tekort voor Economie, met een herexamen behaalde ze alsnog voldoende en vorige week was ik bij de diploma-uitreiking. 

De mentor meldde nog even dat het voor haar extra lastig was om te studeren, in het AZC wonen betekent geen echte eigen plek om huiswerk te maken. Ze vroeg dan ook regelmatig of ze op school mocht leren en dat kon gelukkig ook.
Hij was wel erg optimistisch over de uitslag Kinderpardon, laten wij hopen dat hij gelijk krijgt.

Kim en ik waren bijtijds bij hun thuis donderdagavond en ook Nicole kwam met de auto zodat wij de hele familie mee konden nemen naar het Andreascollege.

Een grasveld vol eetkraampjes en frisdranken. Na de "inloop"  een toespraak van de directie. Alle geslaagden mogen de pet de lucht ingooien op z'n Amerikaans en dan gaat elke groep met familie mee naar hun lokaal voor de diploma-uitreiking.

De handtekening is gezet, op naar het MBO. Eman wilde richting Juridische Dienstverlening maar dat is niveau 4 en kon helaas niet met VMBO kader. Ze gaat nu naar detailhandel.

Eman en mentor

trotse familie

afscheid leerkrachten

Hanae en Eman vieren hun verjaardag

15 Juni waren Hanae en Eman jarig, daarom hebben wij ze getrakteerd op een dagje Alkmaar. Even lekker een verwenmiddag.

's Morgens om 09.00 uur opgehaald in Katwijk en om 10.00 uur aan de koffie met gebak in Alkmaar. Ze vonden het reuze spannend omdat ze nog niet wisten wat we verder die dag zouden gaan doen. 

Ik had bij mijn kapper Rob Peetom Hair & Make-up Alkmaar hun verhaal verteld en gevraagd of zij misschien korting wilden geven zodat de dames naar de kapper konden.

Dat werd geen korting, maar ze boden spontaan aan om Hanae en Eman een gratis behandeling te geven als verjaarskado. Dus 's middags zaten ze naast elkaar bij de kapper (en dat was heel erg lang geleden) en daarna kregen ze nog een lichte visagie. Ze genoten zichtbaar van de persoonlijke aandacht en gingen dan ook stralend de deur uit. Wat een geweldig aanbod, ik dank Kim en Marion van Kapsalon Peetoom dan ook hartelijk, mede namens de jarigen natuurlijk.
Helaas moest wel de hoofddoek weer om daarna. Hanae hoeft dat niet van haar man, ze zijn niet streng moslim.  Ze denkt dat als ze ooit in een gewoon huis wonen ze dan wel durft zich meer westers te kleden en zo, want in Irak droeg ze ook geen hoofddoek en ook Eman en Dunia nu niet. Echter zolang ze in het AZC wonen worden ze er erg op aangekeken als ze zich niet aan de regels houden en Hanae is bang bekenden tegen te komen die dat dan doorvertellen.

Maar goed we gingen gezellig de stad in, lekker even shoppen en wat drinken in De Studio alwaar Nicole ook naar toe kwam om ze te feliciteren en een kado kwam brengen.  We zijn naar huis gelopen en daar lekker even bijkomen.

's Avonds naar Rose's Cantina - lekker hapje eten en toen was het tijd om terug naar huis te gaan. Om even na tienen 's avonds kwamen ze moe maar terugkijkend op een heerlijke verwendag weer thuis. Dit alles mede mogelijk door hulp van onze vriendengroep.
Ik wil Thea ook eens even noemen, zij helpt de ouders al heel lang met Nederlands leren, maar neemt ze ook vaak mee voor een uitje en nu heeft ze gezorgd voor een nieuwe fiets voor Eman, echt heel erg fijn want zij moest nu af en toe lopend naar school (half uur). Nu gaan we nog op zoek naar een nieuwe fiets voor Mustafa en Dunia. De fiets van Mustafa is onlangs gestolen en Dunia heeft nog haar kinderfiets maar gaat in augustus ook naar de middelbare school.
Dus wie ons kan helpen, wij horen het graag. Nieuw hoeft niet (beter niet zelfs want ze staan buiten bij het AZC) als het maar een veilige fiets is.

Ja en hoe is het nu verder?
Eman was op half puntje gezakt voor examen economie en heeft woensdag herexamen gedaan. Over enkele dagen de uitslag, we hopen zo dat ze alsnog is geslaagd.

De nieuwe pasjes die ze binnen een maand na de asielaanvraag in januari hadden moeten krijgen waren er vorige week nog steeds niet. Inmiddels heeft de advocaat een klacht ingediend bij de IND. Ze kregen deze week bericht dat ze volgende week naar Rijswijk kunnen komen om ze op te halen, althans moeder en kinderen. Adnan kreeg een brief dat hij naar Zwolle moet om zijn pas te halen (dat is dus belachelijk). Hij heeft contact opgenomen en gevraagd of dat niet veranderd kan worden, reis naar Zwolle is veel te duur. Uiteindelijk kon dat wel, maar dan moet hij nog twee weken wachten (schijnt heel moeilijk te zijn een pasje van Zwolle naar Rijswijk te sturen?!).

De aanvraag voor verhuizing loopt ook niet echt prettig. COA (Centraal orgaan asielzoekers) in Alkmaar wil van Katwijk een officieel bericht hebben zodat een mogelijke overdracht kan plaatsvinden. De COA Katwijk zegt dat Alkmaar niet wil meewerken dus dat het toch geen zin heeft. Ik snap hier niets van, de advocaat heeft ook al contact opgenomen, maar vooralsnog gebeurt er niets.
Het lijkt bijna een persoonlijke kwestie te worden. Men heeft al min of meer toegegeven dat ze het vervelend vinden als de bewoners hulp krijgen van buitenaf. Hoezo discriminatie is niet aan de orde?

We blijven het proberen uiteraard, maar het is een lastige en lange weg.
Rond 15 juli hopen wij de uitslag te krijgen van het Kinderpardon, dus het is best spannend.
Gelukkig gaan ze 20 juli lekker even een paar dagen met elkaar naar de Veluwe dankzij sponsoring van Landal Green Parcs. En Mustafa gaat nog een week naar ProCamp in Heemskerk. Wat fijn toch dat er mensen en instanties zijn die wel helpen.

Ahmed jarig

Zondag 31 mei gingen wij naar Katwijk om Eman en Ahmed op te halen. We hadden voor Ahmed zijn 18e verjaardag een verrassing geregeld. Eman had een paar vrienden van hem uitgenodigd om naar de bowlingbaan in Noordwijk te komen. Samen met Kim, Chris, Eman en Mustafa konden hij daar met de jongens een uurtje bowlen. 
Gelukkig had hij echt niets gemerkt en bleek het inderdaad een verrassing.
Na afloop naar het AZC waar we gezellig gegeten hebben en daarna natuurlijk een punt overheerlijke zelfgebakken taart.

Het was erg gezellig, natuurlijk kwam het gesprek ook nog even op het Kinderpardon, maar gelukkig was er ook ruimte om over andere minder beladen onderwerpen te praten. 
Mustafa is blij dat hij naar een hoger niveau mag, Dunia gaat deze week voor een intake VMBO en Eman heeft de laatste examendagen en dan op naar het MBO.

De kinderen zijn zowel in Katwijk of Leiden als ook in Alkmaar aangemeld omdat wij hopen dat het toch nog gaat lukken om te verhuizen. We houden de moed erin.

15 juni zijn Hanae en Eman jarig, dus kaartjes graag naar
1e Mientlaan 33-35
2223 LG Katwijk

app. 228

Dank aan de medesponsors waardoor dit feestje voor Ahmed weer mogelijk was.

Eman en Ahmed onderweg naar ......

De bowlingbaan 

Gezellig met vrienden toch een klein feestje

Naar de rechtbank

Vrijdagochtend 29 mei bijtijds naar Den Haag want stel dat er files zijn. Maar weinig oponthoud dus vroeg in Den Haag. De zitting stond gepland om 11.40 uur. Ahmed en Familie zijn rond half elf in het café. We drinken koffie en warme chocolademelk en bespreken hoe en wat te zeggen straks tegen de rechter al weten we niet zeker of de kinderen wel iets mogen zeggen. We gaan op tijd op pad, het is nog ca. 10 minuten lopen, onderweg even een foto, hopelijk kunnen we daar later met plezier aan terugdenken.

Om 11.15 uur in de Rechtbank en door de controle. 
Te gek dat kinderen hier al voor de zoveelste keer mee geconfronteerd worden. De zitting voor ons loopt blijkbaar uit. We bespreken e.e.a met de advocaat nu tijd zat. Uiteindelijk ruim uur later naar binnen. Gelukkig vraagt de rechter na pleidooi van advocaat ook aan de kinderen en ouders of ze iets willen zeggen. En ik krijg zelf ook de kans kort voor ze te pleiten. De vertegenwoordigster van de IND blijft bij haar standpunt. De ouders hebben niet meegewerkt aan vrijwillige terugkeer en dat is men verplicht dus afwijzen. Blijft een belachelijke regel in Kinderpardon. Hoe kan je kind verwijten dat ouders om hun kids te beschermen niet terug willen naar verscheurd Irak in oorlog.
Afijn nu 6 weken wachten op beslissing. Laten we hopen op positieve uitslag.


's Middags met Mustafa en Hanae naar Andreas College / Pieter Groen. We hadden gesprek met docent om te zien of Mustafa naar hoger niveau mag doorstromen volgend jaar, en dat mag. Begin van dit schooljaar wilde hij eigenlijk al direct naar de Mavo (vmbo tl). Maar men twijfelde of hij het zou redden. Hij heeft dit jaar bewezen dat hij het kan, allemaal hoge cijfers 8-en, negens en een 10 voor rekenen. Mogelijk zelfs later door naar Havo. Maar gezien hun omstandigheden met leren etc. (geen eigen kamer, weinig privacy, geen internet) beter stap voor stap.

Hij is superblij en zegt te laten zien dat hij nog hoger kan, wat een spirit.

Persbericht in NHD vandaag

In de Alkmaarsche Courant vandaag een artikel over een jonge acteur van Artiance en over Ahmed, Eman, Mustafa en Dunia.

Laten we hopen dat dit ook weer meehelpt.

Als je hun een steunbetuiging wil sturen dan kan dat naar ahmed@act4you.nl

Hoe is het nu met de familie?

Het zijn spannende tijden voor Ahmed en familie. Vrijdag 29 mei moeten ze naar de rechtbank in Den Haag in verband met het beroep tegen de afwijzing van het Kinderpardon. In feite voldoen ze aan alle voorwaarden om een status te krijgen inzake het Kinderpardon. Echter omdat de ouders niet hebben meegewerkt aan "vrijwillige terugkeer naar Irak" is hun aanvraag vorig jaar afgewezen. Zelf snap ik die regel absoluut niet, want geen enkele asielzoeker wil terug en zeker niet naar Irak. De plaats waar zij vandaan komen, Mosul, is geheel platgebombardeerd dus hoezo vrijwillig terug?
Omdat het een aanvraag Kinderpardon betreft voeren advocaten aan dat het kinderen niet verweten kan worden dat de ouders niet meegewerkt hebben. Dus moet er uitsluitend naar de situatie van de kinderen gekeken worden. 

Laten wij hopen dat ze alsnog in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning. Inmiddels zijn er een aantal steunbetuigingen binnengekomen van vrienden. Maar mocht je bij het lezen van hun verhaal ook vinden dat ze mogen blijven stuur dan nog even een mail naar ahmed@act4you.nl

Naast de aanvraag Kinderpardon loopt er ook nog een reguliere asielaanvraag, maar omdat er momenteel sprake is van een bijzondere regeling voor Irakezen (gezien de omstandigheden in Irak) geldt dat niemand mag worden uitgewezen voor de duur van nogmaals een half jaar (was tot mei en is verlengd tot oktober). In die tussentijd worden er echter ook geen asielaanvragen in behandeling genomen. Dat houdt in pas eind oktober, dan kan de uitspraak daarvan wel pas begin 2016 plaatsvinden. Ongelooflijk maar dan zijn wij weer een jaar verder. 

Gelukkig ook goed nieuws voor de familie. Ik had een kortingsbon voor een midweek naar een huisje bij Landal Green Parks. Echter deze bleek niet geldig in de schoolvakanties. Ik heb een brief gestuurd naar de klantenservice en uitgelegd dat ik de aanbieding wilde gebruiken voor de familie Thanon en dat zij er nu niets aan hebben. En wat een service van LANDAL GREEN PARKS, zij gingen akkoord dat ik toch een midweek in de zomervakantie mocht boeken en dat is inmiddels met hun hulp ook gelukt. Dan kan de familie even een paar dagen weg uit het AZC.
En ook voor Mustafa nog een extra uitje. PROCAMP heeft aangeboden dat Mustafa nog een keer mee mag doen aan het voetbalkamp. Hij gaat dit keer naar een intern kamp in Heemskerk, de extra kosten voor de overnachting worden gesponsord door mijn broer, hij was superblij en kan niet wachten tot het zover is.

De maand juni betekent ook 3 verjaardagen. 1 Juni wordt Ahmed 18 en 15 juni vieren Hanae en Eman hun verjaardagen. Dus beste mensen, kaartjes zijn welkom. Je kunt ze sturen naar:
AZC - app. 228 - 1e Mientlaan 33-35 - 2223 LG Katwijk

Blij met ons bezoek deze week

Het laatste nieuws

Vorige week zijn mijn broer Rob en ik met de familie naar Ter Apel geweest voor een nieuwe asielaanvraag. In verband met de situatie in Irak is het voor uitgeprocedeerde Irakezen nu toch mogelijk om dat aan te vragen.
Zij moesten donderdag om 8 uur in Ter Apel zijn en derhalve "mochten" ze de dag ervoor al komen en konden ze in het AZC overnachten.
Wij reden vanuit Alkmaar, cq Apeldoorn naar Katwijk. Daar stond de familie klaar, alles ingepakt in dozen.

 

Het is namelijk regel dat als je nieuw asiel aanvraagt je je spullen moet pakken daar de kans bestaat dat je moet verhuizen. Zij wonen nu in een gezinslocatie, dat is uitzetcentrum voor gezinnen.
Als je in een asielprocedure zit word je in "gewoon" AZC geplaatst, maar omdat er weinig plaats is overal en ze toch enigszins rekening houden met schoolgaande kinderen was het te verwachten dat ze wel terug gingen naar Katwijk, tja dan alles weer uitpakken. In dit geval was het dus gunstig dat ze niet veel inboedel hebben. Kleding en serviesgoed, dat is het wel zo'n beetje.

Om kwart voor elf rijden we richting Emmen, daar lunchen

en dan naar Ter Apel. Ze waren zenuwachtig omdat de herinneringen aan Ter Apel niet zo best zijn. Het AZC ligt midden in een uitgestrekt weiland met hekken er omheen, erg verlaten, troosteloos.

Wij meldden ons bij de post met nummer 5 (conform de brief). We moesten bij de volgende balie zijn, volgende afslag, weer de auto in. 
Daar vertellen ze dat ze weliswaar hier de volgende ochtend bij de IND moeten zijn maar nu bij volgende hek. 
We mogen niet met de auto naar binnen en lopen nog een paar honderd meter naar de receptie. Per persoon kregen ze een vuilniszak met beddengoed en de sleutel van hun caravan en etensbonnen voor de avond.

Wij lopen met ze mee en gelukkig is de caravan wel schoon (in tegenstelling tot het verblijf een paar jaar geleden) maar nu ruikt het zo sterk naar de lysol dat je de idee hebt in een ziekenhuis te zijn. We bespreken nog even hoe nu verder, wensen ze sterkte voor de volgende ochtend en laten ze dan met elkaar en een stapel bladen om 's avonds te kunnen lezen achter met gemengde gevoelens.
Rob en ik gaan naar Emmen waar we bij vrienden kunnen overnachten.

De volgende dag gaan we rond de middag terug naar Ter Apel. We weten niet hoelaat we de familie mogen ophalen dus stationeren wij ons in een restaurant op ca. kwartiertje rijden. De telefoons staan uit dus wachten tot ze ons bellen.
Rond half één belt de advocaat mij op met de mededeling dat hij een gesprek heeft gehad met de IND. Zij hadden hem verzocht de volgende dag naar Ter Apel te komen voor de nabespreking en dat hield in dat de familie nog 1 of 2 nachten moesten blijven. Daar vooraf duidelijk was gezegd dat het echt maar 1 nacht zou zijn hadden ze niet voldoende kleding mee en konden wij ze ook niet mee terug nemen. Paniek bij hun - met openbaar vervoer ruim 4 uur reizen en duur. Gelukkig wist de advocaat het voor elkaar te krijgen dat het nagesprek in Haarlem mocht plaatsvinden de volgende week en zouden ze met een uurtje opgehaald kunnen worden. Ik probeerde ze te bellen, lukte niet dus bel ik de IND zelf om te checken. Na 4 pogingen met doorverbinden, mensen die geen idee hadden, verbinding verbroken etc. lukt het eindelijk om de juiste persoon aan de telefoon te krijgen. We mogen ze om vier uur ophalen, nee eerder kan niet (onduidelijk waarom). Dat is pech dat wordt een lange reis in de file.

Om even na drie uur eindelijk Ahmed aan de telefoon, hij is bezorgd, het blijkt dat hij nog steeds niet weet dat ze wel naar huis mogen en dat wij ze zo komen halen, echt te gek voor woorden. Hebben ze uren voor niets in de stress gezeten.

Om vier uur vertrekken wij weer naar Katwijk, ja ze mogen inderdaad weer terug. En ja files, files. We komen om half acht thuis, ze zijn erg moe, ook van de hele situatie. Het zure is dat een aantal mensen uit Somalië en Syrië direct naar buiten kwamen met toezegging een verblijfsvergunning te krijgen en zij moeten nu maar weer afwachten terwijl ze al ruim 6 jaar in Nederland wonen.

Thuis nog even nagepraat en de rapporten doorgenomen en toen konden wij weer huiswaarts en zij de dozen weer uitpakken. 

Wij moeten nu afwachten:  tegen afwijzing kinderpardon is beroep aangetekend, kan nog wel poos duren voordat wij daar iets van horen.
De nieuwe asielaanvraag ligt er maar omdat er een speciale regeling van kracht is voor Irak wordt er tot 1 mei ook niets mee gedaan. Dan wordt bekeken of de situatie in Irak is verbeterd.
Omdat ze eigenlijk in een gewoon AZC mogen wonen tijdens de procedure hoeven ze nu nog maar 1 keer per week te stempelen i.p.v. dagelijks en wellicht kunnen ze zelfs over een poosje verhuizen naar andere locatie. We hopen zo dat ze naar Alkmaar terug kunnen. Echter op dit moment zit dat overvol en voor de kinderen is het wellicht ook beter het schooljaar af te kunnen maken.

Met ander woorden - het wordt weer WACHTEN..........

PS: Mustafa deed mee aan tv-programma "Met de billen bloot" te zien op Z@pp 14 februari rond 17.00 uur, hoop dat hij nog even in beeld is natuurlijk. Hij was daar als fan van Yes'r.

Dunia jarig

Op nieuwjaarsdag naar de familie Thanon om de verjaardag van Dunia te vieren, ze werd 12 jaar.
Dunia is fan van One Direction dus een mooie tas met foto van de jongens als kado mee. In de tas nog kleine kadootjes en een bon van V&D zodat ze zelf nieuw kleren kan gaan kopen.

Van de tegoedbon uit het kerstpakket had ze een nieuwe jas gekocht, die staat haar prachtig.

Hanae had samen met Eman weer een prachtige taart gemaakt, wat kunnen ze dat toch goed.

Het was erg gezellig met elkaar. Maar ook werden er veel vragen gesteld over hun asielprocedure. Hanae en de kinderen maken zich erg zenuwachtig over het feit dat ze naar Ter Apel moeten voor hun aanmelding, ze hebben daar slechte herinneringen van over gehouden. Helaas kan het niet anders, het hele gezin moet zich persoonlijk melden en omdat ze 's morgens al om 8 uur aanwezig moeten zijn kan het niet anders om al een dag ervoor daar naar toe te gaan.
Rob (mijn broer) en ik gaan met twee auto's ze ophalen 21 januari en rijden dan naar Ter Apel (3 uur rijden!) zodat ze niet met openbaar vervoer hoeven te gaan. Dat is bijna geen doen en ook nog eens erg veel geld.

Ik hoop toestemming te krijgen dat ik bij de interviews met de IND aanwezig mag zijn. Woensdag 22 januari moeten ze de hele dag in het aanmeldcentrum blijven voor de procedure en 's avonds brengen wij ze dan weer terug naar Katwijk. En dan maar hopen dat het een positieve kant op gaat.

In het AZC Katwijk is het inmiddels een drukte doordat er diverse gebouwen zijn bijgeplaatst voor zo'n 600 nieuwe asielzoekers, voornamelijk uit Syrië, deels uit andere landen. De sfeer wordt er niet beter op. Wat je nu ziet gebeuren is dat families die al jaren in Nederland zijn en ook al jaren in Katwijk verblijven zich min om meer "thuis"voelen daar en ook al redelijk volgens Nederlandse normen leeft. De "nieuwe" lichting heeft daar geen idee van en nu onstaan er situaties dat de oude garde zich beklaagd over het gedrag van de "nieuwelingen", echt bizar. 

De kinderen hebben nog een weekje vakantie en dan begint school weer. Voor Dunia betekent dat straks Cito-toetsen en kijken naar welke middelbare school ze kan. Eman doet dit jaar examen vmbo, Mustafa had een prachtig rapport en kan mogelijk volgend jaar door naar hoger niveau. Ahmed zijn ambities komen gelukkig weer terug en hij heeft zelfs aan zijn mentor gevraagd hoe hij alsnog aansluiting kan krijgen op een niveau hoger op het mbo. De laatste tijd vroeg hij zich af waar het allemaal nog zin voor had en liet het er een beetje bij zitten, maar hopelijk lukt het hem inderdaad de moed erin te houden.

Binnenkort is Mustafa op tv te zien in het programma "met je billen bloot". Dat gaat over fans van artiesten die allemaal vragen over hem/haar moeten beantwoorden. Mustafa doet mee aan de afleveringen met Yes'r. Deze serie start op 10 januari, we weten nog niet welke datum hij te zien is, het blijft nog even spannend.

Wat ook onzeker is is waar de familie straks gaat wonen. Normaliter werden mensen die asiel hadden aangevraagd uit de gezinslocatie verhuisd naar een regulier AZC, daar hebben ze dan een eigen woonunit, dus meer privacy. Maar omdat alle locaties erg vol zitten en ze nu wel meer rekening houden met schoolgaande kinderen blijven veel gezinnen nu toch in de gezinslocatie maar dan met de rechten van een reguliere asielzoeker. Dat houdt in dat ze niet meer dagelijks maar 1 keer per week hoeven te stempelen en ze ook de gemeente uit mogen. Omdat het nog wel maanden kan duren voor er meer bekend is gaan we informeren of ze wellicht in juni/juli alsnog kunnen verhuizen. In april gaan er een aantal nieuwe AZC's open, o.a. in Heerhugowaard en dat is ook dichtbij Alkmaar. Alkmaar zelf zit helemaal vol, ik vernam van een medewerkster daar dat er zelfs gezinnen gesplitst zijn. Moeder woont met kinderen in Alkmaar, vader ergens anders in een AZC, soms zelfs met ook nog een kind. De prioriteit is dus om eerst de gezinnen te herenigen en dan komt er pas plaats voor nieuwe gezinnen. Dat is natuurlijk logisch, maar we hopen dat er over enkele maanden misschien toch nog een appartementje vrij komt.