dinsdag 29 december 2015

Status quo

Het is 2015 en dat betekent de 7e! kerst in Nederland, dat hadden ze toch niet kunnen bedenken toen ze 22 december 2008 hier aankwamen. Oke, dat het even zou duren ja, maar zeven jaar........

De laatste asielaanvraag werd in januari dit jaar in Ter Apel ingediend en nog steeds geen antwoord. Enerzijds fijn dat ze niet teruggestuurd worden naar Irak, dat geheel in puin ligt en waar nog volop oorlog is. Maar omdat ze geen verblijfsvergunning hebben moeten ze in het AZC blijven wonen, mogen de ouders en de kinderen niet werken. Hebben ze nauwelijks privacy en kunnen ze geen toekomst opbouwen.

Het is bewonderingswaardig dat de kinderen het op school zo goed doen. Petje af. En dat met veel tegenwerking zo nu en dan. Een paar maanden geleden werd Eman herhaaldelijk de klas uitgestuurd omdat ze nog geen tablet had die bij haar lespakket hoorde. De boeken waren via COA (Centraal asielzoekersorgaan) wel geregeld maar nu ze om de rest van het budget vroeg stuurden ze haar steeds weg. Je gaat eerst maar kopen wat nog nodig is en als je dan met de bonnen komt krijg je het geld terug (er zou nog ca. 270,- over zijn). Voorschieten, een lachertje natuurlijk als je geen geld hebt.

Dus besloot ik het geld voor te schieten, ik stuurde een mail naar de COA met het verzoek mij te bevestigen dat het zo geregeld kon worden. Ondanks herhaaldelijk mails geen antwoord, bellen lukte niet en voor Eman ging de tijd dringen. Dus geld overgemaakt, zij haar spullen gekocht, en ik een brief met de bonnen naar het hoofdkantoor van COA gestuurd met het verzoek het bedrag over te maken. Dat was 9 november. Na een week of twee gebeld. Uw brief is gaan zwerven, verkeerd adres gebruikt (was adres dat op hun website staat vermeld). Brief gaat nu naar de accreditatie. Weer 2 weken later gebeld. Brief ligt nu bij boekhouding. Half december nog geen geld, maar deze week kreeg ik een mail met mijn brief als bijlage. Aanvraag afgewezen. Budget zou op zijn, ze gaan niet akkoord. Oftewel bekijk het maar. 
Ook dit is een voorbeeld van afhankelijk zijn van instanties, gelukkig kunnen wij hun helpen, maar veel mensen hebben geen hulp en dan worden de kinderen van school gehaald of gestuurd. Dan vallen ze tussen wal en schip en komt er niets van terecht. Zodat men dan weer kan mopperen dat "die mensen" niets uitvoeren. 

Hanae (moeder) is er inmiddels niet best aan toe. In verband met haar migraine moet ze veel medicijnen innemen, die zijn slecht voor haar maag en in combinatie met de stress heeft ze nu een maagzweer. Al paar keer naar het ziekenhuis geweest en ook daarvoor nu medicijnen gekregen. Het beste medicijn krijgt ze niet, want dat is een verblijfsvergunning, dan pas komt er rust.

Ahmed heeft zijn Kerstwens mogen verwoorden in een speciale bijlage van het NHD. Laten we hopen dat zijn wens nu toch echt in vervulling mag gaan.