Thea is vorige week met Adnan, Hannae, en de twee jongsten naar het
Katwijks museum geweest. Op zich is het een mooi museum; er is veel te zien.
Dat vonden ze erg leuk, vooral Mustafa had niet gedacht dat er zoveel te zien
zou zijn. Daarna nog naar de supermarkt geweest. Dat is prettig omdat ze
met de auto toch meer mee konden nemen. Zo wordt de Nederlandse les ook in de
praktijk gebracht, echt heel waardevol.
Woensdag 7
februari was het dan zover, de dag dat we naar de IND (Immigratie en
naturalisatie
dienst) moesten voor het indienen van de aanvraag Kinderpardon.
dienst) moesten voor het indienen van de aanvraag Kinderpardon.
Ik had om 10.00 uur met ze afgesproken in het Koffiehuis bij Amsterdam CS. Daar
moest Ahmed alle papieren nog tekenen die ik thuis al had ingevuld, het was een
heel pakket geworden met allerlei bijlagen om zo goed mogelijk te onderbouwen
waarom ze toch vooral in Nederland moeten blijven.
Om 11.15 uur
is de afspraak. We gaan met de tram, stromende regen, gelukkig is het niet
zover lopen vanaf de halte. Ik maakte me vooraf best een beetje zorgen, want de
herinneringen aan het IND-bezoek in Den Bosch was niet zo geslaagd. Echter dat
viel nu 100% mee. Een hele andere sfeer, vriendelijke medewerkers aan de balie
en de ambtenaar die het dossier voor ons in orde ging maken was ook erg
meedenkend en respectvol naar Adnan, Hanae en de kinderen (wel even anders dan
in Den Bosch).
Er moesten
nog meer papieren ingevuld, handtekeningen gezet. Ze moesten allemaal op de
foto en er werden vingerafdrukken genomen. Al met al bijna anderhalf uur bezig.
Nu maar hopen dat het resultaat positief uitpakt.
Onlangs is er gesteld dat het in Irak nog niet zo onveilig is dat er geen mensen teruggestuurd kunnen worden?! En dat terwijl juist 2013 het jaar is
geweest met de meeste aanslagen en doden sinds de val van Sadam Hussein. Dus
daar klopt niets van. We hopen dat er kamervragen over gesteld gaan worden.
Zondag vindt
er een debat plaats in de Rode Hoed in Amsterdam waar Fred Teeven het
asielbeleid gaat toelichten. Ik heb daar kaarten voor, maar weet op dit moment
nog niet of het lukt erheen te gaan. Helaas ben ik op de terugweg gisteren
uitgegleden op een natte tramrail en zit met een been in het gips.
De familie
was er getuige van en er ontzettend mee aan, ze voelden zich schuldig aan het
ongeluk omdat ik voor hun op pad was. Echt onzin natuurlijk, maar ja. Adnan en
Eman zijn nog met mij mee naar huis gereisd (in NS-taxi die was geregeld) en
Hanae is met de kinderen alleen teruggegaan naar Katwijk. Omdat ik mijn
bezorgdheid had uitgesproken over het feit dat ze nog kaartjes moest kopen voor
de terugreis bood een medewerkster van NS aan om haar te helpen, zij is zelfs
meegelopen naar de juiste trein zodat ze mij kon melden dat ze op weg waren
naar Leiden.
Vanmorgen
even met elkaar gebeld, ze hadden gisteravond nog lang nagepraat over die
bijzondere dag. En nu is het verder afwachten, het kan echter wel een maand of
drie duren voor wij wat horen, wat een spanning weer.
Voor mij
voelde het alsof ik examen had gedaan, en dan heb je je toets ingeleverd en kan
je er niets meer aan veranderen. Hoop dat ik geslaagd ben.
De petitie
kan overigens nog steeds helpen dus heb je nog niet getekend, graag alsnog.
