Een lange rit in de mist, maar eenmaal bij het park aangekomen brak de zon door en het bleef de hele dag geweldig mooi weer. De waarschuwingen van stortbuien in de middag bleken niet voor ons van toepassing gelukkig. Ik zag 's avonds in het nieuws dat er iets zuidelijker wel degelijk noodweer was geweest.
Waar gaan we in ? Die vraag werd meteen actueel natuurlijk, maar het bleek niet overdreven druk dus de wachttijden bij de attracties vielen ook mee. Er hoefde dus niet gekozen te worden, gewoon overal een keer in.
Vader Adnan genoot ook als een kind, al zei hij na een ritje in de achtbaan wel, "dat was voor het eerst en voor het laatst, maar wel blij het een keertje meegemaakt te hebben". De jongens gingen gewoon twee keer natuurlijk en in meer van die voor mij "enge attracties". Samen met Hanae genoot ik van de kinderen die wel overal in durfden.
Wat fijn dat ook de ouders mee konden gaan. Even weg uit het AZC, even een dag niet denken aan wat er boven hun hoofd hangt. Nog steeds geen antwoord met betrekking aanvraag Kinderpardon. Verkiezingen in Irak, waarbij we ook maar moeten afwachten of dat consequenties heeft. Op dit moment neemt de Iraakse regering geen asielzoekers terug die zelf niet willen. Maar bij een wisseling van de macht weet je dat maar nooit.
vlnr Eman, Hanae, Kim, Adnan, Mustafa, Priscilla, Dunia en Ahmed |
De jongens wilden ook even alleen op pad - lekker stoer ! |
En een korte impressie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten