Naar de rechtbank

Vrijdagochtend 29 mei bijtijds naar Den Haag want stel dat er files zijn. Maar weinig oponthoud dus vroeg in Den Haag. De zitting stond gepland om 11.40 uur. Ahmed en Familie zijn rond half elf in het café. We drinken koffie en warme chocolademelk en bespreken hoe en wat te zeggen straks tegen de rechter al weten we niet zeker of de kinderen wel iets mogen zeggen. We gaan op tijd op pad, het is nog ca. 10 minuten lopen, onderweg even een foto, hopelijk kunnen we daar later met plezier aan terugdenken.

Om 11.15 uur in de Rechtbank en door de controle. 
Te gek dat kinderen hier al voor de zoveelste keer mee geconfronteerd worden. De zitting voor ons loopt blijkbaar uit. We bespreken e.e.a met de advocaat nu tijd zat. Uiteindelijk ruim uur later naar binnen. Gelukkig vraagt de rechter na pleidooi van advocaat ook aan de kinderen en ouders of ze iets willen zeggen. En ik krijg zelf ook de kans kort voor ze te pleiten. De vertegenwoordigster van de IND blijft bij haar standpunt. De ouders hebben niet meegewerkt aan vrijwillige terugkeer en dat is men verplicht dus afwijzen. Blijft een belachelijke regel in Kinderpardon. Hoe kan je kind verwijten dat ouders om hun kids te beschermen niet terug willen naar verscheurd Irak in oorlog.
Afijn nu 6 weken wachten op beslissing. Laten we hopen op positieve uitslag.


's Middags met Mustafa en Hanae naar Andreas College / Pieter Groen. We hadden gesprek met docent om te zien of Mustafa naar hoger niveau mag doorstromen volgend jaar, en dat mag. Begin van dit schooljaar wilde hij eigenlijk al direct naar de Mavo (vmbo tl). Maar men twijfelde of hij het zou redden. Hij heeft dit jaar bewezen dat hij het kan, allemaal hoge cijfers 8-en, negens en een 10 voor rekenen. Mogelijk zelfs later door naar Havo. Maar gezien hun omstandigheden met leren etc. (geen eigen kamer, weinig privacy, geen internet) beter stap voor stap.

Hij is superblij en zegt te laten zien dat hij nog hoger kan, wat een spirit.