Met kadootjes op weg naar Katwijk. Een persoonlijk boek "Ahmed topscorer" geschreven door Gerard van Gemert, een baseballcap, oranje t-shirt voor de EK en een kadobon van Perrysport voor nieuwe voetbalschoenen.
Dankzij een aantal donaties was dit weer allemaal mogelijk en ook 15 juni zullen we Hanae en Eman gaan verwennen op hun verjaardag.
Om kwart voor drie kom ik aan in Katwijk, Eman komt met het pasje naar de receptie. De receptionist die vandaag dienst heeft is aardig en maakt grapjes met Eman, dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt.
Met bezoekerspas naar hun kamers, Hanae komt me al tegemoet, Mustafa is binnen, Dunia en Ahmed zijn nog niet thuis uit school.
Ook Adnan is er, dat is goed te zien.
Ik ga naar binnen en zie tot mijn verbazing een bankstel in de kamer, de bedden zijn weg?!
Hanae legt uit dat ze de indeling hebben aangepast om het toch enigszins huiselijk te maken. Moeder en de 2 meiden slapen met z'n drietjes in de ene kamer (Hanae op een matras op de grond). Vader met de 2 jongens in de andere kamer, daardoor hebben ze van de 3de kamer een woonkamer kunnen creëren, de meubels hebben ze deze week gekregen van vrienden uit de buurt.
Het is een dubbel gevoel als ik deze woonkamer zie. Enerzijds prima, maar anderzijds ook wel triest. Dat gevoel bekroop mij ook toen ik de film terugkeek van het skiën, Eman die gezellig met klasgenootjes stond te praten. Toen dacht ik het lijkt zo gewoon, maar straks gaan die meiden naar een huis waar ze een eigen kamer hebben, waar ze met vader, moeder en misschien broer/zus in de woonkamer kunnen zitten met eigen meubels, kasten met eigen spulletjes, een "eigen huis', en Eman en Ahmed gaan terug naar hun kamer in het AZC. Geen eigen kamer, geen eigen spullen en dat jarenlang. Wat een onrecht.
Maar goed terug naar de verjaardag. We praten bij, over school met de kinderen. Dunia vertelt dat ze het stom vindt dat ze nog steeds in groep 4 zit, al maakt ze werk van groep 5. Heel misschien mag ze na de zomervakantie naar groep 6. Mustafa zit in groep 7 - ook op de school op het terrein.
Ahmed haalt goede cijfers, had zelfs 10 voor economie vorige week. Alleen wiskunde vindt hij moeilijk en hij twijfelt nu wel aan zijn keuze qua richting. Hij moet binnenkort beslissen wat hij wil gaan doen volgend jaar (3e vmbo).
Ook Eman heeft haar twijfels, ze wil het allerliefste dokter worden, maar ze zit nu in de 1e vmbo. Ze haalt hele goede cijfers en kan als dat zo doorgaat naar kader. Maar ze zegt dat ze eigenlijk wel de Havo had kunnen halen en nu op zijn minst toch TL zou willen doen. En tja dokter worden...........
We praten over alternatieven en ze vraagt of ik met haar mentor wil gaan praten.
Wat geweldig die ambities van kinderen die in deze omstandigheden leven.
Hanae heeft intussen toch weer eten gemaakt, ook al had ik aangekondigd om vijf uur weg te moeten - nee niet zonder eten!
Mustafa vertelt dat hij een rap heeft geschreven, die wil ik wel horen natuurlijk.
Hij kent hem nog niet helemaal goed uit zijn hoofd, maar ik maak toch een filmpje. Hij vertelt dat iemand van Stichting De Vrolijkheid met hem en nog een paar jongens gaat oefenen en dan de rap gaat opnemen voor Youtube.
De tekst raakt mij,
Dan tot slot wil Ahmed iedereen bedanken die hebben meebetaald aan de kadootjes en voor de kaarten die hij heeft gekregen. Ik film het en kan het dan in de nieuwsbrief mailen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten